Miesiączka jest fizjologicznym, cyklicznym krwawieniem z macicy. Występuje u kobiet, będących w wieku rozrodczym. Stanowi początek cyklu menstruacyjnego, który liczy się od pierwszego dnia okresu do dnia poprzedzającego rozpoczęcie następnego krwawienia. Przed wizytą ginekologiczną proszę zanotować, kiedy rozpoczęła się ostatnia miesiączka oraz ile dni trwają miesiączki, i co ile dni odbywają się cykle miesięczne.
Zaburzenia regularności, czasu trwania, obfitości
Zaburzeniem nazywa się cykl trwający krócej niż 21 dni, dłużej niż 36 dni lub też taki, w którym krwawienie trwa dłużej niż 8 dni. Patologią jest też zupełny brak miesiączki przed osiągnięciem wieku menopauzalnego.
Nieregularne cykle są częstą przypadłością, bywają niegroźne, ale mogą też być oznaką problemów zdrowotnych.
Najczęstsze przyczyny zaburzeń miesiączkowania:
● stres – jest najczęstszym czynnikiem opóźniającym menstruację. W sytuacjach stresowych, mamy do czynienia ze spadkiem wartości trzech hormonów: GnRH, LH (stymulujący jajniki do produkcji estrogenu) oraz FSH (stymulujący jajniki do uwalniania jajeczek). To bezpośrednio wpływa na poziom estradiolu i progesteronu, ponieważ w trakcie silnego stresu jako pierwszy aktywizuje się współczulny układ nerwowy, który po jakimś czasie uaktywnia układ podwzgórze-przysadka-nadnercza. U kobiet żyjących w permanentnym stresie występuje podwyższone stężenie hormonów odpowiedzialnych za regulację czynności nadnerczy (CRH, ACTH) oraz kortyzolu. Zbyt wysoki poziom kortyzolu hamuje działanie progesteronu.
● polipy i mięśniaki macicy (kobiety, u których je zdiagnozowano, skarżą się często na ciężkie i obfite miesiączki)
● urazy, operacje
● choroby tarczycy – zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy zaburzają
klirens metaboliczny i obwodową konwersję steroidów, czego konsekwencją jest przewlekły brak owulacji, nieregularne miesiączki i krwawienia acykliczne. Dodatkowo u chorych z niedoczynnością tarczycy wskutek wydzielania prolaktyny dochodzi do zablokowania wydzielania gonadotropin i wtórnego braku miesiączki. Niedoczynność tarczycy, w zależności od stopnia niedomogi, może być przyczyną przedwczesnego pokwitania lub – częściej – opóźnionego pokwitania. Nadczynność tarczycy wiąże się z trudnymi do przewidzenia zaburzeniami miesiączkowania – od wtórnego braku miesiączki, przez nieregularne, rzadkie krwawienia miesiączkowe po regularne cykle płciowe u niektórych chorych. Prawidłowe leczenie choroby tarczycy i osiągnięcie stanu eutyreozy normalizuje też cykl płciowy.
● zespół policystycznych jajników – choroba o podłożu hormonalnym dająca dużo dodatkowych objawów, m.in.: nadmierne owłosienie, męskie łysienie, trądzik, przewlekły ból w dole brzucha, ciemne plamy na skórze, problemy ze snem, niepłodność.
● antykoncepcja hormonalna – podczas stosowania doustnej antykoncepcji hormonalnej nie dochodzi do owulacji (zapobiega ona zajściu w ciążę). Krwawienie pomiędzy stosowaniem pigułek nie jest krwawieniem menstruacyjnym, więc brak krwawienia przy zażywaniu tabletek antykoncepcyjnych jest wynikiem zmian hormonalnych.
● radykalne postępowania dietetyczne, które jest konsekwencją zbyt niskiej podaży energii. Najczęściej jest to żywienie skierowane na redukcję kilogramów połączone z intensywnym wysiłkiem fizycznym w celu przyspieszenia efektów. Działanie to niejednokrotnie wiąże się jednak ze skutkami ubocznymi – w tym zaburzeniami miesiączkowania typu FHA (Functional Hypothalamic Amenorrhea), czyli brakiem miesiączki typu funkcjonalnego.
Przy pierwszych niepokojących objawach warto udać się do lekarza, który pomoże określić przyczynę zaburzeń miesiączkowania i zdiagnozuje problem. Ginekolog przeprowadzi wywiad, wykona USG, zleci badania krwi lub też skieruje do specjalisty aby potwierdzić lub wykluczyć choroby ze strony innych narządów.
Konsultacja ginekologiczna 220 zł